Źródła czarnego bzu

Bez czarny, dziki bez czarny (Sambucus nigra L.) – gatunek rośliny z rodziny bzowatych. W Polsce gatunek jest pospolity na całym obszarze kraju. Owoce czarnego bzu dojrzewają od końca sierpnia do września  i utrzymują się na roślinie w postaci zwisających owocostanów. Charakterystyczny smak oraz kolor nadają owocom czarnego bzu występujące w nich substancje o nazwie antocyjanidyny. Jednocześnie to właśnie te związki mogą być powiązane z aktywnym zwalczaniem wirusów grypy, czy chorobotwórczych bakterii przez ekstrakty z owoców czarnego bzu blokujące ich namnażanie w komórkach. Owoce najlepiej zbierać po deszczowym dniu, ale w słoneczny dzień, kiedy są w większości w pełni dojrzałe (mają kolor czarnofioletowy). Odrzuca się zielone i niedojrzałe, gdyż zawierają duże ilości sambunigryny (substancji trującej mającej działanie wymiotne). Sambunigryna rozkłada się jednak podczas suszenia i gotowania, w związku z tym spożywanie surowca dobrej jakości, odpowiednio przetworzonego i koniecznie o standaryzowanym składzie aktywnych składników jest bezpieczne.

Krawitz C. et al.  BMC Complement Altern Med. 2011 25;11


Owoce czarnego bzu mają jedną z wyższych  właściwości przeciwutleniających, czyli niwelujące wolne rodniki gromadzące się w organizmie. Duża ilość wolnych rodników wpływa niekorzystnie na komórki ciała (m.in. niszczy błony komórkowe) i przyczynia się do powstawania procesów zapalnych. Długotrwałe stany zapalne mogą wpływać niekorzystnie na funkcjonowanie układu odpornościowego i ogólne samopoczucie.

Charlebois D. Elderberry as a medicinal plant. In: Issues in new crops and new uses. 2007. J Janick, A. Whipkey (edt). ASHS Press, USA